Ze had veel voor dat vak gestudeerd maar de angst om te falen had het overgenomen. De gedachte dat ze zou afgaan als een gieter verlamde haar.
Meegaan in haar verhaal was geen optie dus ik startte met mijn peptalk. Niet gaan naar het praktijkexamen zou super dom zijn. Eigenlijk had ze niets te verliezen: als ze niet ging was het direct tweede zit, als ze haar moed toonde en het examen aflegde had ze nog een kans om te slagen.
Het was belangrijk om er vol zelfvertrouwen te staan, er zelf in te geloven dat ze het kon en dat ze zou slagen!
Het gesnik aan de andere kant van de lijn ebde weg. Beetje bij beetje kon ik haar overtuigen met "je kan het, geloof erin!". De verlossende zin kwam: ok mama, ik ga.
Enkele uren later kreeg ik een telefoontje: een opgewekte dochter die in geuren en kleuren vertelde hoe het examen geweest was, over hoe ze net de vragen gekregen had die ze goed kon. Ook de bijvragen had ze goed kunnen beantwoorden.
Het resultaat van dat examen: GESLAAGD!
Dit was en is voor haar een heel belangrijke les geweest. Als je mind je wijsmaakt dat je iets niet kan, durft, mag,... en je laat je daardoor beïnvloeden dan zal je dat ook niet kunnen, durven, mogen. Het is alsof je jezelf negatief programmeert. Dit zorgt er ook voor dat je negatieve programmatie héél waarschijnlijk zal uitkomen. Meestal volgt dan: zie je wel dat.... Zo raak je in een steeds enger wordende vicieuze cirkel.
Wees dus heel bewust hoe je met jouw gedachten omgaat: laat je ze meewerken of tegenwerken? Vergeet niet: gedachten zijn krachten!
Of zoals Buddha het met zo'n mooie spreuk zegt:
The world is a looking glass.
It gives back to you a true
reflection of your own thoughts.
Rule your mind or it will rule you.